Η κεραμική και η αγγειοπλαστική στην Λέρο ανθούσε μέχρι την δεκαετία του 1960, όπου τα οικιακά σκεύη σχεδόν σε κάθε σπίτι ήταν φτιαγμένα από πηλό. Η καθιέρωση των πλαστικών σκευών τα οποία ήταν χαμηλότερου κόστους εκτόπισαν τα κεραμικά σκεύη, με αποτέλεσμα η κεραμική και η αγγειοπλαστική να έχει φθίνουσα πορεία. Αυτό βέβαια συνέβη και στην υπόλοιπη Ελλάδα με αποτέλεσμα σιγά σιγά να διαδοθεί και ως τέχνη στην κατασκευή διακοσμητικών κεραμικών και όχι μόνο.
Στην Λέρο την δεκαετία του 1960 λειτουργούσαν 2 αγγειοπλαστεία των οικογενειών Καστή.
Το 1Ο ήταν του Αλεξάνδρου Καστή που λειτουργούσε στην περιοχή της Ράχης.
Το 2ο ήταν του Καμινάρη που λειτουργούσε στην περιοχή της Γούρνας.
Και τα δυο καμίνια ήταν πέτρινες κατασκευές που εσωτερικά είχαν κονίαμα από άργιλο. Ως καύσιμη ύλη χρησιμοποιούσαν κλαδιά από την γύρω περιοχή.Οι κύριες κατασκευές τους ήταν φουφούδες, λεκάνες, καμινάδες, πιάτα ,τσουκάλια, σταμνάκια, πιθάρια για την αποθήκευση τροφίμων, πιάτα, θυμιατά, κανάτες και άλλα. Ο πηλός προέρχονταν από χώμα της Γούρνας (περιοχή πηλού) τον οποίο πηλό έφτιαχναν με τον τότε παραδοσιακό τρόπο.
Και οι δυο αυτοί αγγειοπλάστες δεν άφησαν διαδόχους, Από το 1980 έως το 1996 λειτούργησε ένα εργαστήριο κεραμικής μόνο για διακοσμητικά κεραμικά. Έτσι το 1998 ο Γεώργιος Σιφουνιός άρχισε να μαθαίνει ως αυτοδίδακτος την τέχνη της Αγγειοπλαστικής και της Κεραμικής και με πολύ δουλειά και μεράκι μπορεί να δημιουργήσει μια πληθώρα χρηστικών κεραμικών στον τροχό,διακοσμητικών ,και κεραμικά με την τεχνική ρακού (raku) και πολλών ακόμα.